Zawody wspinaczkowe w Opolu z markami LANEX i TENDON

W sobotę, 31 maja 2025 roku, w Opolu odbyły się Otwarte Zawody o Puchar Prezydenta Miasta Opola we wspinaczce sportowej, organizowane przez klub WKS Zerwa Opole. To wyjątkowe wydarzenie przyciągnęło setki sportowców, miłośników wspinaczki oraz całe rodziny z dziećmi, zamieniając ścianę wspinaczkową w tętniące energią miejsce pełne adrenaliny, radości i sportowej rywalizacji.

Cieszymy się, że mogliśmy być częścią tego niezwykłego przedsięwzięcia jako partnerzy – poprzez marki LANEX i TENDON. Wspieranie młodych talentów, promowanie aktywnego stylu życia oraz budowanie więzi ze społecznością sportową to wartości, które są nam szczególnie bliskie.

Dziękujemy naszym polskim partnerom za doskonałą reprezentację oraz za udostępnienie fotorelacji z zawodów.

Wspieramy Emmę z Bolatic – poznaj jej historię

Historia Emmi

Dzień dobry,

Mam na imię Emma Plačková, 11 listopada 2023 roku skończyłam 11 lat. Przyszłam na świat jako zdrowa, piękna dziewczynka. Niestety, gdy miałam 15 miesięcy, wydarzył się wypadek, który wywrócił życie mojej rodziny do góry nogami. 8 lutego 2013 roku tuż przede mną pękł szklany czajnik – doznałam poparzeń obejmujących 23% ciała i trafiłam na oddział intensywnej terapii w szpitalu w Ostrawie. Początkowo lekarze zapewniali rodziców, że wrócę do domu w ciągu tygodnia, jednak pojawiły się komplikacje. Po dwóch tygodniach, kiedy zostałam odłączona od respiratora, doszło do wielonarządowej niewydolności. Leczenie było długie i bardzo trudne – spędziłam w szpitalu aż 8 tygodni.

W domu czekali na mnie starszy brat i siostra, a najmłodsza siostrzyczka była jeszcze w brzuszku mamy. Rodzice wierzyli, że wracam taka sama, jak przed wypadkiem, ale rzeczywistość okazała się inna. Dopiero po czterech miesiącach, po licznych wizytach u lekarzy, usłyszeliśmy diagnozę: pourazowa encefalopatia z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, zespół odstawienia opioidów, zaburzenia widzenia oraz centralna czterokończynowa niedowładność.

Nie mówię, nie rozumiem, nie komunikuję się, nie chodzę. Potrafię usiąść, ale tylko przypięta pasami. Nie jestem w stanie stanąć na nogi, by choć trochę pomóc mamie w opiece nade mną. Nie potrafię też samodzielnie jeść – we wszystkim jestem zależna od innych. W nocy śpię bardzo mało i jestem bardzo głośna – w ten sposób okazuję swoje potrzeby, których nie umiem wyrazić słowami. Dlatego zawsze mam przy sobie smoczek, który mnie uspokaja.

Dzięki regularnej rehabilitacji mój stan się nie pogarszał, ale od ponad roku mama dała mi przerwę, by nabrać sił. Czas jednak płynie, a ja szybko rosnę – przez to wszystkie moje mięśnie się skracają i muszę znów rozpocząć regularne ćwiczenia. Mama już nie ma tyle siły, bo ważę prawie tyle, co ona. Przede mną specjalistyczna rehabilitacja w Ostrawie, która jest bardzo kosztowna. Dlatego będziemy ogromnie wdzięczni za każdą, nawet najmniejszą pomoc finansową.

Dziękujemy z całego serca!

Rodzice Emmi